terça-feira, outubro 24, 2006

Poema

(foto tirada da net)
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo: "La noche está estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos".
El viento de la noche gira en el cielo y canta.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella tamvién me quiso.
En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo también la queria.
Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.
Oír la noche inmensa, más inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.
Qué importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.
Eso és todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercala mi mirada la busca.
Mi corazón la busca, y ella no está conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos árboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto, pero cuánto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.
De otro. Será de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto el amor, y es tan largo el ovido.
Porque en noches como ésta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque éste sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo.

in, Pablo Neruda

5 Comentários:

Blogger conchita disse...

Muy bonito, ya me habias enviado um poquito de esos versos,te recuerdas? " La noche está estrellada y ella no está conmigo", muy bonito sin duda!!
Besitos venezolanos :)

10:23 AM  
Blogger kurika disse...

Para Conchita:
"La noche está estrellada y ella no está contigo esta noche...este dia...mas está estrellada muitas veces... e certamiente vai brilhar na tua vida brevemente"
Queria escrever em espanhol...mas só sei copiar. hehehe!!!
E claro que me lembro de te der dedicado parte deste poema, ... é um dos meus favoritos do Neruda.
Fica bem
Bjs

10:36 AM  
Anonymous Anônimo disse...

Olá...
Adorei o poema, é relamente espectacular...
Penso que cada um de nós tem a sua estrela....é uma questão de tempo até a encontrar...por vezes está pertinho de nós, só que não a conseguimos vêr...
Fica bem.
Bjinhos

4:22 PM  
Blogger Anne disse...

Very beautiful and sad... It made me cry.

6:35 PM  
Blogger Verena Sánchez Doering disse...

Neruda es maravilloso y Pessoa es mas maravilloso
muy lindo
besitos


besos y sueños

1:06 AM  

Postar um comentário

Assinar Postar comentários [Atom]

<< Página inicial